Golden Kite "Odalisque" [81]

Nie będę ukrywać, że jest to wzór do którego wracam z najmniejszą przyjemnością, żeby nie powiedzieć wręcz, że z poczucia obowiązku :P Stargany zębem czasu, w stylistyce, której dzisiaj bym już nie wybrała...
Ale mimo tego braku przyjemności przy haftowaniu, mimo tego, że pewnie go już nie powieszę na ścianach własnego mieszkania, bo kompletnie nie pasuje do jego wystroju, to postanowiłam go skończyć.

Jeśli ktoś się zastanawia po co robić coś "na siłę", to odpowiem :) Z szacunku do własnej pracy :)
Kiedy pomyślę ile godzin przy nim spędziłam, ile krzyżyków postawiłam, to ogarnia mnie po prostu sentyment :)
Ten haft rósł razem z moimi dziećmi, powstawał w chwilach wykradanych gdy one spały, trafiał wielokrotnie do szuflady, gdy "robiłam" karierę, a przedszkolne dzieciaki absorbowały cały wolny czas.. No, jest tam kawał mojego życia :)

I właśnie spadła 81 kartka wzoru zaczynająca ostatni już rząd! Już naprawdę widać finał! Ciężko mi się haftuje tego starocia, ale postanowiłam sobie TUTAJ skończyć go w tym roku! Sama sobie postawiłam takie wyzwanie, teraz kiedy koniec jest na wyciągnięcie ręki, postanowiłam nie odpuszczać, o nie! Jeśli mi się uda ten cel osiągnąć, to będzie dla mnie największa satysfakcja z uporu w dążeniu do celu i sama siebie ogłoszę zwycięzcą, a co :D
Tymczasem haft wygląda tak:

Na zbliżeniach pikseloza bez wyraźnego kształtu, za to patrząc z oddali wyłania się obraz jak namalowany :)
Przy okazji widać jaka ta kanwa już upaprana jest :( Aż odstręcza od haftowania...
Mam nadzieję, że się to wszystko spierze, ale na pewno nie obejdzie się bez mydełka do odplamiania.
Cóż, nie polecam haftowania jednego wzoru przez 12 lat :PPP

I na koniec tradycyjnie kolaż z postępami, na którym widać w sposób szczególny jak światło sztuczne zmienia kolory na zdjęciu :)

Wiem, że kibicujecie, dlatego nie poddaję się :)))